ترکیه و ارمنستان به موازات ضلع جنوبی رودخانه قره سو و در شمال روستای دیم قشلاق تا ناحیه ای موسوم به چشمه ثریا (سرچشمه قره سو )در 39درجه و43دقیقه عرض شمالی و 44درجه و 35دقیقه طول شرقی واقع شده است. تالاب بورالان شهرستان ماکو از تالاب های مهم آذربایجان غربی است که با 250 هکتار مساحت و چشمه های آب گرم به عنوان یکی از زیستگاه های اصلی و زمستان گذران 64 گونه پرنده، دارای اهمیت زیست محیطی است.تالاب با ارزش بورالان در منطقه کوه های آرارات و در مرز ایران و ترکیه واقع شده است. تالاب‌های بورالان دارای آب دایمی بوده و از جمله مناطق زیبای شهرستان ماکو میباشد.
راههای دسترسی این تالاب در امتداد جاده مرزی پلدشت به چشمه ثریا قرار دارد و سپس این جاده از دامنه های کوه آرارات به بازرگان می رسد . طول این تالاب از روستای دیم قشلاق تا چشمه ثریا 35 کیلومتر و عرض آن برجسب وضعیت توپوگرافیک تعییر کرده و بین 0/5تا 1/5 کیلومتر در دوسمت مرز ادامه می یابد .
امکان جذب گردشگر
تالاب مرزی است و چندان برای جذب گردشگران مساعد نمی باشد .
بورالان منطقه ای است واقع در نقطه صفرمرزی ایران و ترکیه، با 68 هزار هکتار وسعت که علاوه بر ترکیه با جمهوری نخجوان و ارمنستان هم، مرز مشترک دارد. بورالان دشتی پهناور بوده که 32 روستا و هزار و 410 خانوار روستایی و عشایری را با نزدیک به صد هزار واحد دامی که تقریبا بیش از سه برابر توان اکولوژیک مراتع است در خود جای داده است. در ایام گذشته این منطقه به بهشت گمشده آذربایجان معروف بوده است.
کال کباب یکی از غذاهای محلی مازندران و یک غذای اشتها آور شمالی است که از بادنجان، آب انار ترش، سبزی، سیر و مغز گردو درست می‌شود.
کال کباب را با کته و ماهی شور سرو می‌کنند. بعضی‌ها هم از آن به جای ترشی در کنار سایر غذاها استفاده می‌کنند.
اگر بخواهید این غذا را برای دو نفر درست کنید؛ باید به شرح زیر عمل کنید:
مواد لازم:
بادنجان درشت……….. 4 عدد
آب انار ترش یا آب غوره یا دانه انار………. نیم فنجان
سبزی، نعناع و خلواش (خنش) و شوشاق ریز شده تازه یا خشک ………… 1 قاشق غذاخوری
(سبزی‌های معطری مثل خلواش و شوشاق خاص شمال ایران است و همه جا نیست. بنابراین می‌توانید به جای آنها از نعناع استفاده کنید)
سیر………. نیم بوته
نمک و فلفل………. به اندازه کافی
مغز گردوی ساییده شده……….. 75 گرم
طرز تهیه:
بادنجان‌ها را از وسط چاک دهید و روی آتش زغال یا در فر (350 درجه) کباب کنید. برای اینکه بادنجان‌ها نسوزد و در عین حال خوب بپزد آنها را بچرخانید.
بعد باید پوست بادنجان‌ها را بگیرید. برای این‌کار اگر آنها را در آب سرد قرار دهید، پوستشان را می‌توانید به راحتی جدا کنید.
اگر بادنجان‌ها تخم دارند آنها را جدا کنید.
سپس گوشت بادنجان‌ها را با گوشت‌کوب له کنید.
حالا نوبت سیرهاست. سیرها را هم بکوبید.
بروید سراغ سبزی‌هایی که شسته‌اید و آبش رفته است. سبزی‌ها را هم کاملا خرد کنید و بعد بادنجان‌ها، سیر، سبزی، نمک، فلفل، آب انار (یا آب غوره یا دانه انار) و مغز گردو را با هم مخلوط کنید.
درباره دشت دریاسر
دشت دریاسر تنکابن یکی از زیباترین مناطق شمال ایران است که در قسمت جنوبی شهر تنکابن و در منطقه دوهزار قرار دارد. این دشت که در ارتفاع بیش از 2000 متری از سطح دریا واقع شده است، بین 4 کوه محصور شده است. از سمت جنوب غربی کوه الموت، بلندترین کوهی است که این دشت را احاطه کرده است. در حقیقت این دشت مرزی است که پوشش سبز و جنگلی شمال ایران را به پوشش برفی و یخچالی کوه الموت متصل می کند.
سطح این دشت در فصل بهار پر از گل های زرد رنگی می شود که در میان چمن های سبز رنگ رخ می نمایانند و چشم هر بیننده ای را به خود خیره می کنند. از جالب ترین ویژگی های این دشت آن است که در کف آن ده ها چشمه وجود دارد و آب از میان سبزه ها به بیرون می جوشد بطوریکه در فصل بهار که آب زیاد است به سختی مکان خشکی را می توان در دشت پیدا کرد و همچنین رودخانه پر آبی نیز از وسط این دشت جاریست که از ارتفاعات سیالان سرچشمه می گیرد و بر زیبایی دشت بطور خیره کننده ای می افزاید.
همه ساله در اواسط اردیبهشت ماه و همزمان با روییدن میلیون ها گل زرد رنگ زیبا همایش های کوهپیمایی زیادی با حضور گروه های کوهنوردی از سراسر ایران در این منطقه برگزار می شود. از این رو این منطقه بی نظیر را “بهشت اردیبهشت ایران” می نامند.
به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی این منطقه در فصول مختلف مناظر کم نظیری را می توان در آن شاهد بود. در فصل بهار چشمه های جوشان که از کف دشت جاری می شوند، چمن های سبز رنگ که سرتاسر دشت را می پوشانند، گلهای زرد رنگ که اندازه شان در حدود 20-30 سانتی متر است از یک سو، کوه های پوشیده شده از جنگل های انبوه از سوی دیگر، و قله سیالان با یخچال های بزرگ از سمت دیگر، را می توان در یک نگاه دید. در فصل پاییز نیز یکی از بدیع ترین صحنه ها در این دشت شکل می گیرد؛ میلیون ها برگ که از درختان خود جدا می شوند در فضا معلق شده و به زمین می ریزند و زمین را با رنگ های گوناگون خود فرش می کنند.
یکی دیگر از صحنه های عجیبی که می توان در این دشت و در شب مشاهده کرد شهاب سنگ ها هستند که نور بسیار زیادی دارند. در صورت خوب بودن هوا (شبها معمولا هوا اگر ابری نباشد البته هوا خیلی سرد است)، می توان به بیرون رفت و آسمان را برای مدت های مدیدی نگاه کرد و لذت برد. قابل توجه دوستان در عکس ها کوهی که مشاهد میکنید کوه سیالان میباشد با ارتفاع 4185 متر در رشته کوه های البرز غربی و در مرز بین دره ی الموت و دره ی دوهزار (2000) واقع شده است. شمال این قله دشت دریاسر، جنگل های دوهزار و تنکابن (شهسوار) قرار گرفته و در جنوب آن منطقه ی الموت قرار دارد. از غرب به گردنه ی سیالان، قله های خشچال و کندیگان و از شرق به طالقان مشرف است.
مسیر دسترسی به دشت دریاسر تنکابن :
پس از رسیدن به شهر تنکابن در غرب استان مازندران، مسیر “جاده دوهزار” را دنبال کرده تا به دوراهی ای به نام “دوراهی امامزاده قاسم” برسید. در سمت چپ جاده مسیری به سمت دره می رود که انتهای آن به روستای “عسل محله” خواهد رسید. پس از آن باید حدود یک تا یک و نیم ساعت کوهپیمایی کرده و بعد از عبور از تپه ها و چشمه های بین راه به دشت دریاسر برسید.
ارتفاع دشت دریاسر از سطح دریا حدود 2000 متر است به این خاطر در زمستان بسیار سرد است (بدلیل کوهستانی بودن منطقه)، در بهار بسیار خوش آب و هوا است، در تابستان روزها بسیار گرم و شب ها سرد است و پاییز هم تقریبأ همیشه بارانی است. دشت دریاسر که از آن به عنوان یکی از زیباترین مناطق ایران یاد می شود دارای یخچال های طبیعی،چشمه های فراوان، کوه های بلند و بکر و از همه مهمتر گل های زرد رنگ بابونه است که زیبایی منطقه را دوچندان کرده است.
آدرس: تنکابن، دوهزار، عسل محله
در این روز، دوستان و آشنایانی که مایل به شرکت درکاروان عروس کشان هستند – معمولا جوان ترها- در ساعت مقرر که شب گذشته و در مصایب جای اعلام شده است، در محل خانه ی داماد حاضر می شوند و هر یک وسیله ی خاص خود را دارند (در گذشته، اسب و شتر، امروزه، انواع اتومبیل).
الف- کاروان داماد مرکب از جوان ها، زن ها، دخترها.
ب- کاروان آق سقال ها / ریش سفیدها.
کاروان ریش سفیدها حدود نیم ساعت قبل از کاروان داماد به عزم خانه ی پدری عروس حرکت می کند در حالی که یکی از ریش سفیدها مبلغ مهریه را که در مراسم «مال کثشمک» توافق شده است در کیفی قرار داده تا به خانواده ی عروس، تقدیم کند. ریش سفیدهای طرف عروس از این گروه استقبال می کنند و آنها را بر سر سفره ای می نشانند که از انواع میوه و شیرنی است. پس از احوال پرسی و صحبت های مقدماتی، یکی از ریش سفیدهای طرف عروس به طرف های خانواده ی داماد می گوید:
اوغری خایرلی / راه تان خیر باشد.»
طرف داماد جواب می دهد:
« اوغری خایرلی / راه مان خیر است
آنگاه مبلغ مهریه به ریش سفید طرف عروس تحویل می شود، او نیز پس از بررسی – اگر کم و کسری نداشته باشد- مبلغ جزئی از مبلغ مهریه – به عنوان تبرک- به ریش سفید طرف داماد بر می گرداند تا بین کاروان ریش سفید ها، تقسیم شود. بعد از مقدمات فوق، اجازه ی انتقال عروس از خانه ی پدری به خانه ی داماد، صادر می شود و همگی مبارک باد می گویند و آخوند حاضر در مجلس، برای خوش یمن شدن این وصلت، آیاتی را از قرآن کریم تلاوت می کند. در این هنگام، گروه دوم نیز (کاروان داماد) هلهله کنان ورود خود را اعلام می کند و حامل هدایایی به خانواده ی عروس هستند.
